Deze leerstoel richt zich op het versterken van de beroepsuitoefening binnen de Sociale Verzekeringsgeneeskunde. In de afgelopen twee decennia heeft het vakgebied een versnelde kennisontwikkeling doorgemaakt. Kennisontwikkeling is en blijft een kernpijler om deze academisering verder vorm te geven. Academisering vereist echter ook de verbinding met de praktijk. Alleen als ontwikkelde kennis, instrumenten en interventies daadwerkelijk beschikbaar komen voor én worden toegepast door de praktijk, leidt dit tot verhoging van de kwaliteit van zorg in het Sociaal verzekeringsgeneeskundig werkveld. Het onderzoek binnen deze leerstoel legt het accent op integratie van de best beschikbare wetenschappelijke evidentie in de praktijk van de verzekeringsarts. De uitdaging is om sámen met de praktijk kennisdeling en kennistoepassing (meer) tot stand te brengen. Daarnaast draagt de leerstoel bij aan de opbouw van een kennisinfrastructuur voor het vakgebied. Waarbij tevens aandacht is voor de positionering van de Sociale Verzekeringsgeneeskunde binnen de arbeidsgerichte zorg. Het ontstaan van netwerkgeneeskunde biedt een mooie uitdaging om een onderzoeksomgeving te helpen creëren waarbij met behoud van de eigen professionele expertise meer aandacht ontstaat voor gezamenlijke verantwoordelijkheid voor evidence-based zorg voor preventie, verbetering van therapie en begeleiding bij klachten en aandoeningen die tot arbeidsbeperkingen aanleiding geven.
Naast wetenschappelijk onderzoek, krijgt deze leerstoel tevens vorm in het postdoctorale onderwijs binnen de Sociale Verzekeringsgeneeskunde. Onderwijs vormt daarbij een belangrijke implementatiestrategie om kennis beschikbaar te stellen voor de praktijk én om het toepassen van kennis te bevorderen.

Naar haar leerstoelgebonden onderzoek